bira bira dalgalandı dünyaaa

dün derste sunumlarını yaptıktan sonra gelip yanıma oturan öğrenciler ders bitişinde bira? diye sordular birbirlerine. bira derken? (bu benim sorum).

yıllar önce ankaradayken ben;
dersten sonra şehre inerdik. dünkü öğrenciler gibi. bir nevi ödül. ileride günlerin güzel olacağına dair umut. öğrencilerden birinin "ay hocam herkes sosyal sorumluluk modunda, ne öyle vıcık vıcık" deyişi gibi, hiçbir şey üretmeden eleştirebileceğin yegane zaman aralığı. sahi yıllar önce dersten sonra şehre iner bira yudumlardık keyifli sohbetler eşliğinde. rembetiko vardı, cıvık birasının içine tüy diktiği için oturacak yer olmasa bile önündeki merdivene sıralanır elde 50lik orada yudumlardık. güneşli güneşli ama serin.

onlar bira içmeye gittiler, ben eve. össye girecek bir öğrencinin ders programı şeklinde özetlenebilecek bir hayatım, bu hayata bir türlü sığdıramadığım için bitmeyen bir tezim, götümü döndüremediğim bir odam, her sabah işe gelirken bindiğim 19 numaram, ve yine her sabah çantamdan kağıt havluya sarılı çıkan kepek ekmekli tostum var şu anda hayatımda. zor yetiştiğim 9.15 dersleri, gerizekalı seçme sınavı (gss) ve şımarık seçme sınavı (şss) nın ortaklaşa karar verip buraya gönderdiği öğrenciler, sürekli içip midemi ağrıttığım acı çay ocağı çayları, eve dönerken bindiğim 5 numaram, apartmanlarını ezberlediğim dönüş yolum ve hiçbir şey vaad etmeyen hayatım var. sadece dersten/işten sonra bira içebileceğim arkadaşım yok. işte böyle...


hamiş: blogumun ilk yazısı biraya kısmetmiş. bir blogum vardı elbet ama ifşa oldum/mal gibi kendim de ettim aslında ve kodamanları belli ettim beni işten edecekler korkusuyla kapadım orayı. hem korkak hem arsızım..

bıtırak diye babam der. hem diken demek (diken gibi saçlarım olduğu hem de diken gibi bir dilim olduğunu iddia ettikleri için) hem de koyunların/kuzuların toto civarlarına yapışan kaka parçalarının kurumuş hali demek bizim oralarda. yani sanırım. kuzu boku anlamına geliyo yani bu blog..